Περιγραφή / Γεύση
Το Tahitian Taro ποικίλλει ευρέως σε μέγεθος από μικρό σε μεγάλο, με διάμετρο κατά μέσο όρο 10 έως 20 εκατοστά και έχει στρογγυλό, επιμήκη, έως ακανόνιστο βολβό σχήμα. Το δέρμα είναι τραχύ, σφριγηλό, ανοιχτό έως σκούρο καφέ και κοκκινωπό, καλύπτεται από πολλές, ινώδεις τρίχες. Κάτω από την επιφάνεια, η σάρκα είναι πυκνή, τραγανή, ελαφρώς κολλώδης και λευκή, καλύπτοντας πολλά μοβ-καφέ στίγματα και τελείες. Το Tahitian Taro πρέπει να μαγειρευτεί πριν από την κατανάλωση, αναπτύσσοντας μια αμυλώδη συνοχή παρόμοια με τις πατάτες, και έχει μια ήπια, γλυκιά και γλυκιά γεύση.
Εποχές / Διαθεσιμότητα
Το Tahitian Taro είναι διαθέσιμο όλο το χρόνο.
Τρέχοντα γεγονότα
Το Tahitian Taro, βοτανικά μέρος της οικογένειας Araceae, είναι ένα φυλλώδες φυτό που συνδέεται με ένα βρώσιμο βολβό που βρίσκεται ευρέως σε τροπικές και υποτροπικές περιοχές σε όλο τον κόσμο. Στην Πολυνησία, το taro θεωρείται συχνά ο «βασιλιάς των ριζικών καλλιεργειών» και είναι μια από τις παλαιότερες καλλιεργημένες ρίζες του νησιού. Υπάρχουν πάνω από είκοσι εννέα διαφορετικά είδη που γενικά επισημαίνονται με το όνομα taro, και στην Ταϊτή, υπάρχουν δύο κύρια είδη γνωστά ως Tahitian Taro. Το πρώτο είδος είναι το Colocasia esculenta, το οποίο είναι η πιο κοινή μορφή taro που βρίσκεται σε όλο τον κόσμο. Αυτό το είδος καταναλώνεται κυρίως για τον βρώσιμο βολβό του και μαγειρεύεται παρόμοια με μια πατάτα. Τα άλλα είδη, το Xanthosoma brasiliense, παράγει επίσης μικρότερους βολβούς, αλλά καλλιεργείται κυρίως για τα πλατιά φύλλα του, μερικές φορές γνωστά ως Tahitian σπανάκι. Παρά τις διαφορές τους, τόσο τα φύλλα όσο και οι βολβοί των δύο ειδών βρίσκονται σε αγορές με το όνομα Tahitian Taro και αποτελούν βασικά συστατικά που χρησιμοποιούνται καθημερινά, γαστρονομικές εφαρμογές.
Διατροφική αξία
Το Tahitian Taro είναι μια εξαιρετική πηγή ινών, η οποία μπορεί να βοηθήσει στη ρύθμιση του πεπτικού σωλήνα και είναι μια καλή πηγή ψευδαργύρου, σιδήρου και καλίου για την εξισορρόπηση των επιπέδων υγρών στο σώμα. Οι βολβοί παρέχουν επίσης βιταμίνες Β6, C και Ε, φωσφόρο, μαγγάνιο, χαλκό και μαγνήσιο. Εκτός από τους βολβούς, τα φύλλα είναι μια καλή πηγή βιταμινών Α και C, οι οποίες είναι αντιοξειδωτικά που μπορούν να ενισχύσουν το ανοσοποιητικό σύστημα και να προστατεύσουν το σώμα από εξωτερικούς επιτιθέμενους.
Εφαρμογές
Το Tahitian Taro πρέπει να μαγειρευτεί καθώς περιέχει τοξικούς κρυστάλλους οξαλικού ασβεστίου, οι οποίοι μπορεί να προκαλέσουν ακραίο ερεθισμό στο λαιμό και το στόμα σε περίπτωση κατάποσης. Οι κρύσταλλοι θα εξαφανιστούν με το μαγείρεμα και δεν θα επηρεάσουν τον καταναλωτή μετά από κατάλληλη θέρμανση. Συνιστάται επίσης να φοράτε γάντια ενώ χειρίζεστε το taro raw, καθώς μπορεί μερικές φορές να προκαλέσει μικρό ερεθισμό στο δέρμα και στα χέρια. Το Tahitian Taro είναι δημοφιλής ψητό, ατμό, βρασμένο και ψημένο. Οι βολβοί μπορούν να τεμαχιστούν και να ψηθούν σε taro fries, κομμένες σε σφήνες, ψητές και πεταχτές σε πράσινες σαλάτες, τεμαχισμένες και τηγανισμένες σε τραγανό κέικ, σπειροειδείς και μαγειρεμένες σαν χυλοπίτες, ή στον ατμό και πουρέ με γάλα καρύδας. Το Tahitian Taro μπορεί επίσης να αναδευτεί σε στιφάδο, κάρυ και σούπες, ενσωματωμένο σε ψημένα προϊόντα όπως πίτες, cheesecake και mooncakes ή αλεσμένο σε σκόνη ως αρωματικό για παγωτό και επιδόρπια. Εκτός από τους βολβούς, τα φύλλα μπορούν να μαγειρευτούν παρόμοια με το σπανάκι και συνήθως πετιέται σε σούπες, σάλτσες, ζυμαρικά και ρύζι. Το Tahitian Taro συνδυάζεται καλά με κρέατα όπως χοιρινό, πουλερικά και ψάρια, καβούρια, γαρίδες, γάλα καρύδας, miso, τζίντζερ, κρεμμύδια, σκόρδο, ντομάτα, μανιτάρια, σέλινο και μπιζέλια. Οι βολβοί πρέπει να χρησιμοποιούνται αμέσως για την καλύτερη γεύση και θα διατηρούνται έως και μία εβδομάδα όταν φυλάσσονται σε δροσερό, ξηρό και σκοτεινό μέρος. Τα φύλλα διατηρούνται 1-3 ημέρες όταν φυλάσσονται σε ξηρό, αεριζόμενο δοχείο στο ψυγείο.
Εθνικές / Πολιτιστικές πληροφορίες
Το Taro είναι πολύ σεβαστό στην Πολυνησία, καθώς διακρίνεται τόσο στην παραδοσιακή όσο και στη σύγχρονη μαγειρική. Η καλλιέργεια taro θεωρείται συχνά κοινή πρακτική μεταξύ των μελών μιας κοινότητας και οι βολβοί καλλιεργούνται τόσο σε κληρονομικά οικογενειακά οικόπεδα όσο και μέσω γης που παρακολουθείται από μια συνεργατική ομάδα γνωστή ως pupu ohipa. Αυτές οι ομάδες επικεντρώνονται στη διατήρηση των προγονικών τρόπων ζωής και ενθαρρύνουν τη συνεχιζόμενη χρήση αρχαίων συστατικών όπως το taro. Για να δείξει την ευελιξία του τροπικού βολβού, η Ταϊτή διοργανώνει ένα ετήσιο Φεστιβάλ Taro τον Οκτώβριο. Αυτή η εκδήλωση γιορτάζει την πολιτιστική ιστορία του taro μαγειρεύοντας με παραδοσιακούς, κοινούς και μοναδικούς τρόπους. Δύο από τις πιο δημοφιλείς μεθόδους προετοιμασίας περιλαμβάνουν το μαγείρεμα των βολβών σε έναν υπόγειο χωμάτινο φούρνο, γνωστό ως umu ή imu, και το τρίψιμο ταρώ σε ένα μείγμα γάλακτος καρύδας, βανίλιας και ζάχαρης για να φτιάξετε ένα πουτίγκα που είναι γνωστό ως po'e , ένα παραδοσιακό επιδόρπιο της Ταϊτής. Εκτός από τη δειγματοληψία πιάτων taro, το φεστιβάλ διοργανώνει επίσης διαγωνισμό για τον μεγαλύτερο βολβό, και οι ζωντανές ομιλητές απαγγέλλουν αρχαίους θρύλους και ιστορίες γύρω από το φυτό.
Γεωγραφία / Ιστορία
Το Tahitian Taro είναι εγγενές στη Νοτιοανατολική Ασία και αναπτύσσεται άγρια από την αρχαιότητα. Υπάρχουν πολλές διαφορετικές ποικιλίες taro σε όλη την Ασία, και οι πρώτοι βολβοί μεταφέρθηκαν στην Πολυνησία από μετανάστες λαούς και πρώιμους ταξιδιώτες γύρω στο 1300 π.Χ. Τα φυτά φυσικοποιήθηκαν γρήγορα σε πολλά από τα νησιά της Πολυνησίας και έγινε μια ευρέως καλλιεργημένη καλλιέργεια τόσο για εξαγωγή όσο και για τοπική χρήση. Σήμερα το Tahitian Taro καλλιεργείται στην Ταϊτή και πωλείται σε τοπικές αγορές.
