Περιγραφή / Γεύση
Τα μπιζέλια περιστεριών αναπτύσσονται σε μικρούς έως μεσαίου μεγέθους λοβούς μπιζελιών, με κατά μέσο όρο τέσσερις έως πέντε ανεπτυγμένους σπόρους ανά λοβό. Οι λοβοί κυμαίνονται στο χρώμα από ένα έντονο πράσινο όταν είναι νέοι, ωριμάζουν για να εμφανίσουν καφέ πιτσίλισμα ή ραβδώσεις, έως εντελώς σκούρο καφέ σχεδόν μοβ χρώμα. Τα εσωτερικά μπιζέλια είναι λαμπερά πράσινα όταν είναι μικρά και ώριμα για να είναι πιο ανοιχτό κίτρινο χρυσόβεργα. Τα φρέσκα μπιζέλια Περιστέρι έχουν καλαίσθητη γεύση και προσφέρουν τραγανή υφή.
Εποχές / Διαθεσιμότητα
Η περίοδος αιχμής για τα φρέσκα μπιζέλια Περιστέρι είναι κατά τους μήνες του καλοκαιριού και του φθινοπώρου.
Τρέχοντα γεγονότα
Τα μπιζέλια περιστεριών είναι βοτανικά γνωστά ως Cajanus cajan, ένα πολυετές όσπριο στην οικογένεια Fabaceae. Τα μπιζέλια περιστεριών είναι επίσης γνωστά ως Thuvarai, Red Gram στην Ινδία, Arhur ή Toor dal στα Χίντι και ως Thuvaram Paruppu στα Ταμίλ. Το μπιζέλι Pigeon είναι το πρώτο φυτό οσπρίων που έχει το πλήρες γονιδίωμά του ακολουθούμενο από μια παγκόσμια ερευνητική συνεργασία μεταξύ της Διεθνούς Πρωτοβουλίας για το Pigeonpea Genomics και άλλων ακαδημαϊκών ιδρυμάτων.
Διατροφική αξία
Τα μπιζέλια περιστεριών είναι μια εξαιρετική πηγή πρωτεΐνης και επιπλέον παρέχουν θειαμίνη, ριβοφλαβίνη, νιασίνη, βιταμίνη Β-6, φυλλικό οξύ, βιταμίνη Α, ασβέστιο, σίδηρο, μαγνήσιο, φώσφορο και κάλιο. Μελέτες έχουν δείξει ότι όταν το μπιζέλι Περιστέρι βρίσκεται στο πράσινο του στάδιο, λίγο πριν στεγνώσει και χάσει το χρώμα του είναι πιο θρεπτικό και πιο εύκολο να αφομοιωθεί από ό, τι όταν στεγνώσει. Στην Ινδία τα φύλλα των μπιζελιών Περιστέρι πιστεύεται ότι είναι χρήσιμα στη θεραπεία της διάρροιας και της δυσεντερίας και μπορούν να μετατραπούν σε πάστα όταν ωριμάσουν ή σε χυμό όταν τα φύλλα είναι μικρά.
Εφαρμογές
Τα μπιζέλια περιστεριών μπορούν να χρησιμοποιηθούν όταν είναι νεαρά ως ωμό μπιζέλι και όταν είναι πιο ώριμα ή αποξηραμένα ως φασόλι ή αποξηραμένα μπιζέλια. Όταν είναι ανώριμα και φρέσκα, δεν χρειάζεται να μαγειρευτούν και τα μπιζέλια μπορούν να ξεφλουδιστούν και να προστεθούν σε σαλάτες ή να καταναλωθούν ως σνακ όπως είναι. Όταν στεγνώσουν ή είναι πιο ώριμα στο λοβό πρέπει πρώτα να εμποτιστούν για λίγες ώρες ή έως και μια νύχτα πριν από το μαγείρεμα για να είναι πιο εύκολο να αφομοιωθούν. Τα μπιζέλια μπορούν να σιγοβράσουν, να σοταριστούν, να βράσουν στον ατμό και να τηγανιστούν. Μαγειρεμένα μπιζέλια μπορούν να προστεθούν σε σούπες, στιφάδο, κάρυ, σάλτσες, σαλάτες και παρασκευάσματα ρυζιού. Η γεύση τους συνδυάζεται καλά με μάνγκο, καρύδα, κρεμμύδι, ντομάτα, τζίντζερ, χυμό εσπεριδοειδών, κουρκούμη, κόλιαντρο, κύμινο, κάρυ, γκι, γάλα καρύδας, λουκάνικο, χοιρινό και ρύζι. Για να διατηρήσετε τα φρέσκα μπιζέλια Περιστέρι στεγνά και ψυγεία, χρησιμοποιούνται καλύτερα εντός τριών έως τεσσάρων ημερών.
Εθνικές / Πολιτιστικές πληροφορίες
Στην Ινδία, τα αποξηραμένα μπιζέλια είναι τα κύρια φασόλια που χρησιμοποιούνται για να φτιάξουν το δημοφιλές συστατικό dal ή dhal που είναι απλώς το ξηρό, ξεφλουδισμένο και φασόλι. Επιπλέον, χρησιμοποιούνται συνήθως σε αφρικανικές και καραϊβικές σούπες, στιφάδο και πιάτα με ρύζι. Όχι μόνο το μπιζέλι περιστεριού παρέχει πολύτιμη πηγή τροφής σε αυτές τις περιοχές, αλλά και τα φύλλα του μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως ζωοτροφές και τα ξυλώδη μέρη του φυτού ως καυσόξυλα.
Γεωγραφία / Ιστορία
Τα περιστέρια μπιζέλια πιστεύεται ότι προέρχονται από την ανατολική Ινδία όπου καλλιεργούνται για 3.500 χρόνια. Η Ινδία παράγει το μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας παραγωγής μπιζελιών περιστεριών με περίπου 82% της συνολικής παραγωγής που καλλιεργείται εκεί. Επιπλέον, η Κεντρική Αμερική και η Ανατολική Αφρική καλλιεργούν μπιζέλια περιστεριών για εμπορική διανομή. Τα φυτά μπιζελιού περιστεριών δημιουργούν εξαιρετικές καλλιέργειες κάλυψης και χρησιμοποιούνται σε τροπικές και υποτροπικές περιοχές για την προστασία των εδαφών και την πρόληψη των βροχών των μουσώνων από το να ξεπλύνουν πολύτιμα θρεπτικά συστατικά. Είναι μια καλλιέργεια σταθεροποίησης αζώτου και μπορούν να εμπλουτίσουν το έδαφος όπου καλλιεργούνται. Τα μπιζέλια περιστεριών είναι αρκετά εύκολο να αναπτυχθούν και έχουν ένα βαθύ ταμπόν που τους καθιστά ανεκτούς στην ξηρασία και τον ξηρό καιρό, ακμάζοντας ακόμη και σε κακές εδαφικές συνθήκες. Όπως τα περισσότερα φασόλια, αν και δεν μπορούν να αντέξουν τον παγετό και προτιμούν τις θερμές συνθήκες καλλιέργειας.
