Περιγραφή / Γεύση
Οι μουριές δεν ταξινομούνται βοτανικά ως μούρο, αλλά μάλλον ένα σύνολο πολλών μικροσκοπικών συστάδων φρούτων διατεταγμένων γύρω από ένα κεντρικό στέλεχος. Είναι παρόμοια στην εμφάνιση με ένα επιμήκη βατόμουρο, αν και μπορούν να ωριμάσουν σε βαθύ μωβ, μαύρο, κόκκινο ή λευκό, ανάλογα με την ποικιλία. Οι μουριές έχουν καλή ισορροπία γλυκών και ξινών γεύσεων, μερικές φορές με μια νύξη μπαχαρικών ψησίματος ή ξύλου κέδρου. Τα αρωματικά, βαθιά χρωματισμένα φρούτα είναι εύθραυστα και σιρόπια και είναι γνωστό ότι λεκιάζουν με την παραμικρή πινελιά. Τα παραγωγικά μουριά μπορούν να φτάσουν οπουδήποτε από 30 έως 80 πόδια ύψος και ορισμένα είδη μπορούν να ζήσουν και να παράγουν φρούτα για αιώνες.
Εποχές / Διαθεσιμότητα
Οι μουριές είναι διαθέσιμες στα μέσα του καλοκαιριού.
Τρέχοντα γεγονότα
Οι μουριές ανήκουν στην οικογένεια Moraceae, που ονομάζεται επίσης οικογένεια μουριών ή σύκων και ανήκουν στο γένος, το Morus, ένα από τα πιο σύνθετα στο φυτικό βασίλειο. Τόσο περίπλοκο, στην πραγματικότητα, ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένη συναίνεση σχετικά με τον ακριβή αριθμό ειδών μουριών. Αν και υπάρχουν τουλάχιστον 100 διαφορετικά είδη που έχουν τεκμηριωθεί, μαζί με πολλά υβρίδια, μόνο 10 έως 16 από αυτά είναι αποδεκτά ως αληθινά είδη μουριών μεταξύ των βοτανολόγων. Τα τρία κύρια είδη που αναγνωρίζονται για την οικονομική τους σημασία είναι η κόκκινη ή αμερικανική μουριά, βοτανικά αποκαλούμενη Morus rubra, η λευκή μουριά, Morus Alba και η μαύρη μουριά, Morus nigra. Παρά το γεγονός ότι οι μουριές είναι εξαιρετικά καρποφόρες, με μερικές να αποδίδουν μερικές εκατοντάδες κιλά φρούτων ετησίως, η ευθραυστότητα και η τάση του μώλωπα και της διαρροής τους τα καθιστά εύκολα όχι τόσο εμπορικά βιώσιμα, και ως εκ τούτου απαντώνται συχνότερα στις αγορές των αγροτών ή ειδικευμένα παντοπωλεία σε περιοχές όπου καλλιεργούνται, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας, της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής, της Βόρειας Αφρικής και σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Διατροφική αξία
Οι μουριές περιέχουν καλές ποσότητες β-καροτένιο, σίδηρο, κάλιο, μαγγάνιο, φολικό οξύ και βιταμίνες A, C, K και B-complex. Είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικά, συμπεριλαμβανομένης της ανθοκυανίνης, η οποία είναι υπεύθυνη για τον βαθύ κόκκινο ή μοβ χρωματισμό στα φρούτα και τα λαχανικά. Τα μούρα είναι επίσης γνωστά ότι περιέχουν ρεσβερατρόλη, μια φυτική ένωση που δρα σαν αντιοξειδωτικό στο σώμα και μελετάται για τις πιθανές ιδιότητες καταπολέμησης της νόσου και αντιγήρανσης.
Εφαρμογές
Οι μουριές χρησιμοποιούνται συνήθως σε παγωτά, σορμπέ, μαρμελάδες, ζελέ, ποτά, γαστρίκια και ψητά, ειδικά πίτες. Μπορούν να αντικαταστήσουν τα βατόμουρα, αλλά είναι πολύ πιο γλυκά και έχουν χαμηλότερη περιεκτικότητα σε υγρασία. Φροντίστε να αφαιρέσετε το εσωτερικό τους στέλεχος, το οποίο μπορεί να είναι ινώδες ή να καθαρίσει καλά για να αποφύγετε τυχόν ανεπιθύμητα θραύσματα. Τα δωρεάν ζευγάρια περιλαμβάνουν άλλα μούρα bramble, πέτρινα φρούτα, νεαρά τυριά όπως burrata και chevre, χοιρινό, πάπια, άγριο παιχνίδι, βασιλικό, δυόσμο, μπαχαρικά ψησίματος και ρόκα, κρέμα, μασκαρπόνη και εσπεριδοειδή.
Εθνικές / Πολιτιστικές πληροφορίες
Υπάρχουν πολλές αναφορές στο Μουριά στα έργα του William Shakespeare. Για παράδειγμα, στην τραγωδία Coriolanus, αναφέρει την ευθραυστότητα και την ποιότητα λεκέδων των ώριμων μουριών, «τώρα ταπεινή ως η ωριμότερη μουριά που δεν θα κρατήσει τον χειρισμό».
Γεωγραφία / Ιστορία
Η παλαιότερη τεκμηρίωση των Mulberries τα εντοπίζει στην Κίνα. Έγιναν πολιτογραφημένοι στην Ευρώπη πριν από αιώνες με τη δυτική επέκταση του 'Silk Road'. Τελικά εισήχθησαν στην Αμερική κατά την πρώιμη αποικιακή εποχή όταν ο στρατηγός Oglethorpe εισήγαγε 500 λευκά μουριά στο Fort Frederica στη Γεωργία το 1733. Ήθελε να ενθαρρύνει την παραγωγή μεταξιού στην αγγλική αποικία της Γεωργίας, αλλά δεν ήταν επιτυχής. Σήμερα οι μουριές εξακολουθούν να αναπτύσσονται τόσο στην Κίνα όσο και σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική και σε περιορισμένες περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ιδέες συνταγής
Συνταγές που περιλαμβάνουν μουριές. Το ένα είναι ευκολότερο, τα τρία είναι πιο δύσκολα.
