| Penryn Orchard σπεσιαλιτέ | Αρχική σελίδα |
Περιγραφή / Γεύση
Τα ινδικά ροδάκινα αίματος διακρίνονται από το σκούρο κόκκινο, βελούδινο δέρμα τους και το μεγάλο τους μέγεθος. Τα ροδάκινα κειμηλίων μπορούν να μεγαλώσουν έως και 15 εκατοστά σε διάμετρο, αν και πολλά γίνονται πολύ ώριμα πριν αποκτήσουν τόσο μεγάλο μέγεθος. Τα ινδικά ροδάκινα αίματος είναι αρκετά εύθραυστα μόλις ωριμάσουν και οι καλλιεργητές έχουν ένα μικρό παράθυρο στο οποίο μπορούν να συγκομίσουν τον καρπό. Το ασαφές δέρμα καλύπτει τα φρούτα και του δίνει μια γκρίζα λάμψη. Η τρυφερή, αλλά σφιχτή σάρκα είναι πορφυρή ακριβώς κάτω από το δέρμα και κίτρινο με ραβδώσεις χρώματος που φτάνουν προς την πέτρα. Ανάλογα με το περιβάλλον, τη βροχή κατά τη διάρκεια της σεζόν και την εποχή της συγκομιδής, το χρώμα της σάρκας μπορεί να είναι εντελώς χρωματισμένο μωβ ή απλώς ραβδωτό με κόκκινο. Η σάρκα θα προσκολληθεί σε μεγάλο κεντρικό σπόρο και συχνά χρωματίζεται με το ίδιο βαθύ κόκκινο με το δέρμα. Τα ινδικά ροδάκινα αίματος είναι γλυκά όταν είναι πλήρως ώριμα και μπορεί να είναι πιο όξινα και ξινά όταν δεν είναι ώριμα. Λέγεται ότι έχουν μια γεύση σε αντίθεση με τις περισσότερες ποικιλίες ροδάκινων.
Εποχές / Διαθεσιμότητα
Τα ινδικά ροδάκινα αίματος είναι διαθέσιμα στα τέλη του καλοκαιριού.
Τρέχοντα γεγονότα
Τα ινδικά ροδάκινα αίματος, γνωστά επίσης ως ροδάκινα Cherokee και τα ροδάκινα Blood Cling, είναι μια ποικιλία κειμηλίων του Prunus persica. Τα πολύ παραγωγικά ροδάκινα της τελευταίας περιόδου είναι η ποικιλία clingstone που σημαίνει ότι η σάρκα του προσκολλάται στο λάκκο στο κέντρο των φρούτων. Υπάρχουν μερικές άλλες γνωστές ποικιλίες με τα ίδια χαρακτηριστικά με το ινδικό ροδάκινο αίματος: ποικιλίες κειμηλίων από τη Γαλλία και την Κίνα. Μοιράζονται το χαρακτηριστικό της κόκκινης σάρκας, ωστόσο κάθε ποικιλία ωριμάζει σε διαφορετικούς χρόνους και ποικίλλει σε μέγεθος στα προτιμώμενα κλίματά τους. Τα ινδικά ροδάκινα αίματος είναι αυτο-γόνιμα, που σημαίνει ότι δεν χρειάζονται άλλο δέντρο για να γονιμοποιήσουν τα λουλούδια για να καρποφορήσουν.
Διατροφική αξία
Τα ινδικά ροδάκινα αίματος είναι μια καλή πηγή καλίου και βιταμίνες Α και C. Περιέχει επίσης διαιτητικές ίνες σιδήρου και ασβέστιο. Οι ανθοκυανίνες που υπάρχουν στο δέρμα και στη σάρκα του ινδικού ροδάκινου αίματος είναι πλούσιες σε αντιοξειδωτικά, τα οποία βοηθούν στην απαλλαγή του σώματος από τις βλαβερές ελεύθερες ρίζες.
Εφαρμογές
Τα ινδικά ροδάκινα αίματος θεωρούνται ανώτερα ροδάκινα κονσερβοποίησης και ψησίματος. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν σε φρέσκες φρουτοσαλάτες, αλμυρές σαλάτες και ορεκτικά, ή πουρέ για κονσέρβες, μαρμελάδες ή σάλτσες. Το ροδάκινο με κόκκινη σάρκα συνδυάζεται καλά με άλλα πέτρινα φρούτα, μέλι, κρέμα, λεβάντα, εσπεριδοειδή, κάρδαμο, βασιλικό, ρόκα, ξηρούς καρπούς και μαλακά τυριά. Τα ινδικά ροδάκινα αίματος είναι πολύ ευπαθή και μπορούν να αποθηκευτούν στο ψυγείο για λίγες μόνο ημέρες.
Εθνικές / Πολιτιστικές πληροφορίες
Η προέλευση των ινδικών ροδάκινων αίματος στην Αμερική είναι λίγο μπερδεμένη. Μια θεωρία έχει τα ροδάκινα να φτάνουν με τους Ισπανούς τον 16ο αιώνα, ενώ μια άλλη θέτει την ιδέα ότι θα μπορούσαν να έχουν έρθει πάνω από το Στενό Bering με τους αρχικούς αποίκους της Αμερικής. Ο τελευταίος υποστηρίζει ότι το ροδάκινο ήταν εδώ πριν από τους Ισπανούς, και ήρθε απευθείας από την Κίνα από την οποία προέρχονται τα πέτρινα φρούτα. Τα ροδάκινα αίματος αναπτύσσονται στην Κίνα για περισσότερα από χίλια χρόνια και καταγράφηκαν για πρώτη φορά το 1082. Αυτό υποστηρίζεται από το γεγονός ότι δεν αναπτύσσονται ποικιλίες ροδάκινων αίματος στην Ισπανία ή το Μεξικό, και δεν υπάρχει γραπτή ιστορία τους να αυξάνεται ποτέ στις περιοχές .
Γεωγραφία / Ιστορία
Τα ινδικά ροδάκινα αίματος είναι αρχικά εγγενή στη νοτιοανατολική Ασία. Πιστεύεται ότι είναι φρούτα «παλιού κόσμου», που μεταφέρθηκαν στο Μεξικό με τους Ισπανούς εξερευνητές κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα. Ωστόσο, μόλις έναν αιώνα αργότερα, οι Ευρωπαίοι εξερευνητές ανακάλυψαν ινδικά ροδάκινα αίματος που αναπτύσσονται στις νοτιοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες από τους λαούς των Τσερόκι. Σε αντίθεση με τα περισσότερα φρούτα από πέτρα, τα οποία είναι εμβολιασμένα από ξυλάκι, το ινδικό ροδάκινο αίματος αναπτύσσεται εύκολα από σπόρους, καθιστώντας το ιδανικό για μεταφορά και κοινή χρήση. Αυτό οδήγησε τους Ευρωπαίους εξερευνητές να πιστέψουν ότι η ποικιλία με κόκκινη σάρκα ροδάκινου κατέληξε στη Γεωργία, τη Νότια Καρολίνα και σε τμήματα της Βόρειας Καρολίνας από το Μεξικό. Ωστόσο, μπορεί να αναπτύσσεται στην ήπειρο για πολύ περισσότερο. Τα ροδάκινα αίματος έχουν καλλιεργηθεί και καλλιεργηθεί στην Κίνα από πριν από τον 11ο αιώνα. Οι σπόροι μπορεί να έχουν φέρει πρώτοι Αμερικανοί από την ασιατική ήπειρο πολύ πριν από τους Ευρωπαίους αποίκους. Τα ινδικά ροδάκινα αίματος γνώρισαν φήμη όταν ήταν μία από τις 38 ποικιλίες που επιλέχθηκαν για φύτευση στο νότιο οπωρώνα του Thomas Jefferson στο περίφημο Monticello, όπου εξακολουθούν να αναπτύσσονται σήμερα. Εκείνη την εποχή, αναφέρονται ως «μαύρο δαμάσκηνο (ή μαλακό) ροδάκινο της Γεωργίας». Μπορούν ακόμα να βρεθούν περιστασιακά να αναπτύσσονται στην άγρια φύση των Νοτιοανατολικών Ηνωμένων Πολιτειών. Τα κόκκινα ροδάκινα μπορούν να βρεθούν στη Βρετανία και τη Γαλλία ως «αυθεντικά ροδάκινα». Στις περιοχές Προβηγκίας και Σαβοΐας της Νοτιοανατολικής Γαλλίας, τα ροδάκινα αίματος καλλιεργούνται εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Εκεί καλούνται «peche de vigne», μετά την πρακτική της φύτευσης των δέντρων ανάμεσα στα αμπέλια σταφυλιών ως λίτρο για παράσιτα και ασθένειες. Τα μαλακά ροδάκινα θα καρποφορούν ακριβώς όπως τα σταφύλια θα αρχίσουν να μεγαλώνουν. Τα ινδικά ροδάκινα αίματος μπορούν να εντοπιστούν σε αγορές αγροτών στα τέλη του καλοκαιριού, σε ειδικά καταστήματα ή σε περίπτερα φρούτων στο δρόμο, πιο συχνά στα νοτιοανατολικά της Αμερικής.
Ιδέες συνταγής
Συνταγές που περιλαμβάνουν Ινδικά ροδάκινα αίματος. Το ένα είναι ευκολότερο, το τρία είναι πιο δύσκολο.
