Περιγραφή / Γεύση
Το Περού Okra είναι ένα ποώδες φυτό με φύλλα σε σχήμα καρδιάς, παχιά στελέχη και λεπτούς, κωνικούς λοβούς. Οι πράσινοι λοβοί κατά μέσο όρο 10-25 εκατοστά σε μήκος με σταθερές, λείες άκρες και ανάλογα με την ποικιλία, μπορεί να επικαλυφθούν με απαλό ασαφές. Κάτω από την επιφάνεια, η σάρκα είναι ανοιχτό πράσινο έως λευκό, ινώδες και περιέχει μια μικρή κοιλότητα γεμάτη με στρογγυλεμένους σπόρους. Όταν είναι νέοι, οι σπόροι είναι λευκοί έως κρεμώδεις και όσο ωριμάζει ο λοβός, οι σπόροι μετατρέπονται σε γκρι, σκούρο πράσινο χρώμα. Η σάρκα περιέχει επίσης ένα βλεννώδες υγρό που εντείνεται με παρατεταμένες περιόδους μαγειρέματος. Το περουβιανό Okra έχει μεταξένια, τρυφερή και τραγανή συνοχή όταν μαγειρεύεται, με ήπια, πράσινη γεύση παρόμοια με τη μελιτζάνα ή τα πράσινα φασόλια.
Εποχές / Διαθεσιμότητα
Το περουβιανό Okra είναι διαθέσιμο όλο το χρόνο.
Τρέχοντα γεγονότα
Το περουβιανό Okra, βοτανικά ταξινομημένο ως Abelmoschus esculentus, είναι βρώσιμοι λοβοί σπόρων που αναπτύσσονται σε όρθια φυτά που έχουν ύψος έως και δύο μέτρα και είναι μέλος της οικογένειας Malvaceae. Επίσης γνωστό ως Ochro, το okra είναι ένα από τα πιο ανθεκτικά στη θερμότητα φυτά που μπορούν να αναπτυχθούν σε τροπικές και υποτροπικές περιοχές σε όλο τον κόσμο. Αν και δεν είναι εγγενές στο Περού, η μπάμρα εισήχθη στη χώρα όταν οι Αφρικανοί σκλάβοι έφτασαν μέσω του εμπορίου σκλάβων του Ατλαντικού και υιοθετήθηκε ευρέως στη μητρική κουζίνα, που εκτιμάται για τις θρεπτικές του ιδιότητες και την ήπια γεύση.
Διατροφική αξία
Το περουβιανό Okra είναι μια εξαιρετική πηγή βιταμινών A, C και K, φυτικών ινών και περιέχει επίσης μαγνήσιο, κάλιο, ασβέστιο και φυλλικό οξύ.
Εφαρμογές
Όταν συγκομίζεται σε ανώριμο στάδιο, το Περού Okra μπορεί να καταναλωθεί ωμό και να πεταχτεί σε σαλάτες. Αν και οι λοβοί μπορούν να καταναλωθούν φρέσκα, μαγειρεύονται πιο δημοφιλή και μπορούν να βράσουν, να μαλακώσουν, να βράσουν στον ατμό, να ψηθούν, να ψηθούν και να τηγανιστούν. Το περουβιανό Okra έχει ήπια γεύση, και στο Περού, οι λοβοί σοτάρονται και σερβίρονται με ρύζι, μαγειρεύονται με ντομάτες, ρίχνονται σε σούπες και στιφάδο, γεμιστά ή τουρσί για παρατεταμένη χρήση. Εκτός από το μαγείρεμα, οι σπόροι μπορούν να ψηθούν, να αλεσθούν και να χρησιμοποιηθούν ως ζεστό ρόφημα και οι λοβοί μπορούν να στεγνώσουν και να αλεσθούν σε αλεύρι για χρήση ως παχυντής. Τα φύλλα του φυτού μπάμιας είναι επίσης βρώσιμα και μπορούν να σοταριστούν ή να κοκκινιστούν ελαφρά. Το περουβιανό Okra ταιριάζει καλά με κρέατα όπως πουλερικά, chorizo, μπέικον και βόειο κρέας, κορίανδρο, κόλιαντρο, μέντα, αβοκάντο, πιπεριές, ντομάτες, κρεμμύδια, σκόρδο, πιπεριές, πατάτες και ρύζι. Οι λοβοί πρέπει να συλλέγονται και να χρησιμοποιούνται αμέσως για καλύτερη γεύση, αλλά θα διατηρηθούν επίσης για 2-3 ημέρες όταν φυλάσσονται σε χάρτινη σακούλα στο ψυγείο.
Εθνικές / Πολιτιστικές πληροφορίες
Το Okra εισήχθη στο Περού όταν το Αφρικανικό εμπόριο σκλάβων μεταφέρθηκε στη Νότια Αμερική τον 16ο έως τον 17ο αιώνα. Καθώς πολλοί Αφρικανοί εγκαταστάθηκαν σε φυτείες κατά μήκος των παράκτιων περιοχών της χώρας, έφεραν τρόφιμα από την πατρίδα τους και τα φυτεύτηκαν για καλλιέργεια μικρής κλίμακας. Με την πάροδο του χρόνου, λαχανικά όπως η μπάμιες άρχισαν να αποτελούν κοινό στοιχείο στο μαγείρεμα και υιοθετήθηκαν ευρέως στην αυτόχθονη περουβιανή κουζίνα. Το Okra προτιμάται για τις θρεπτικές του ιδιότητες και συχνά παρασκευάζεται σε γεύματα μιας κατσαρόλας, το οποίο ήταν καθιερωμένο στυλ μαγειρικής στην Αφρική που έγινε συνηθισμένο στο Περού. Χρησιμοποιείται επίσης σε ceviche, το οποίο είναι ένα διάσημο πιάτο παράκτιων περουβιανών πόλεων και θεωρείται ένα από τα εθνικά πιάτα του Περού.
Γεωγραφία / Ιστορία
Η προέλευση της μπάμιας αμφισβητείται και πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι είναι εγγενές στην Αφρική ή την Ασία, που αναπτύσσεται από την αρχαιότητα. Το περουβιανό Okra προήλθε αρχικά από την Αφρική και εισήχθη στη χώρα κάποια στιγμή τον 16ο ή 17ο αιώνα μέσω του εμπορίου σκλάβων του Ατλαντικού. Σήμερα το περουβιανό Okra καλλιεργείται σε μικρή κλίμακα στο Περού και μπορεί να βρεθεί σε φρέσκες τοπικές αγορές.
Ιδέες συνταγής
Συνταγές που περιλαμβάνουν περουβιανά Okra. Το ένα είναι ευκολότερο, το τρία είναι πιο δύσκολο.
