| 3 καρύδια |
Περιγραφή / Γεύση
Το κίτρο Dulcia είναι αρκετά μικρό, οβάλ και επίπεδο και στα δύο άκρα. Συγκρίθηκε σε σχήμα και μέγεθος με μια μεγάλη ντομάτα ή ένα μικρό λωτός. Το μεσαίο παχύ φλοιό είναι κίτρινο έως πορτοκαλί-κίτρινο όταν είναι ώριμο. Η σάρκα περιβάλλεται από λευκό πίτα και περιέχει πολλούς σπόρους. Ενώ το όνομά του υποδηλώνει ότι αυτό το κίτρο είναι γλυκό, το Dulcia είναι στην πραγματικότητα αρκετά ξινό και παρόμοιο με ένα λεμόνι. Τα εσπεριδοειδή είναι αξιοσημείωτα για το φρέσκο άρωμα τους, και μπορούν ακόμη και να χρησιμοποιηθούν για να αρωματίσουν ολόκληρα δωμάτια.
Εποχές / Διαθεσιμότητα
Το Dulcia citron είναι διαθέσιμο στα τέλη του φθινοπώρου και του χειμώνα.
Τρέχοντα γεγονότα
Το Dulcia citron είναι μέλος της οικογένειας Citron ή Citrus Medica. Τα εσπεριδοειδή είναι τα παλαιότερα γνωστά εσπεριδοειδή. Αρκετές ποικιλίες τόσο γλυκών όσο και ξινών εσπεριδοειδών καλλιεργούνται σήμερα - Μερικές από τις πιο γνωστές ποικιλίες περιλαμβάνουν το χέρι του Βούδα, το Diamante και το Etrog. Άλλα είδη εσπεριδοειδών, όπως λεμόνια και λάιμ, ήταν αρχικά ποικιλίες κίτρου.
Διατροφική αξία
Τα εσπεριδοειδή έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη C, ασβέστιο και φυτικές ίνες, καθιστώντας τα μια υγιή προσθήκη στη διατροφή. Μερικές καλλιέργειες χρησιμοποιούν κιτρό για να καταπραΰνουν τη ναυτία.
Εφαρμογές
Το κύριο αξιοθέατο του κίτρου Dulcia είναι το δέρμα του. Ξεφλουδίστε το φλοιό και προσθέστε τα γευστικά αποτελέσματα για να φτιάξετε ένα σύνθετο βούτυρο, μια σάλτσα για θαλασσινά ή απλό σιρόπι για ποτά. Το δέρμα επίσης γλυκά, για χρήση σε επιδόρπια όπως κέικ φρούτων και γλυκά ψωμάκια. Όπως και άλλα εσπεριδοειδή, αποθηκεύστε τα εσπεριδοειδή σε θερμοκρασία δωματίου για λίγες μόνο ημέρες ή στο ψυγείο για περισσότερο.
Εθνικές / Πολιτιστικές πληροφορίες
Τα εσπεριδοειδή έχουν μακρά σχέση με την εβραϊκή θρησκεία, ειδικά γύρω από την Ιταλία, τη Γαλλία και τη Γερμανία. Τρώγονται παραδοσιακά για την εβραϊκή γιορτή των σκηνών. Εξαιτίας αυτού, το κίτρο καλείται μερικές φορές το εβραϊκό λεμόνι ή το εβραϊκό μήλο.
Γεωγραφία / Ιστορία
Τα πρώτα γνωστά εσπεριδοειδή αναπτύχθηκαν στην αρχαία Μεσοποταμία γύρω στο 4000 π.Χ. Ο Μέγας Αλέξανδρος και ο στρατός του έφεραν εσπεριδοειδή στη Μεσόγειο το 300 π.Χ. Στη συνέχεια έφτασαν στην Ανατολική Ασία και τη Μέση Ανατολή, και τελικά στη Βόρεια Αμερική μέσω των Ισπανών εξερευνητών. Τα εσπεριδοειδή δεν απογειώθηκαν ποτέ εμπορικά στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά ιδρύθηκαν στο Πουέρτο Ρίκο. Σήμερα καλλιεργούνται κυρίως κατά μήκος της ακτής της Μεσογείου στην Ευρώπη.
