Αποξηραμένα βακκίνια Πληροφορίες και γεγονότα

Περιγραφή / Γεύση

Τα αποξηραμένα βακκίνια έχουν βαθύ μπορντό χρώμα και προσφέρουν χαρακτηριστική ξινή γεύση. Περνούν την ίδια διαδικασία ξήρανσης που υφίστανται τα σταφύλια για να γίνουν σταφίδες, γεγονός που ενισχύει την πικρή τους γεύση.

Εποχές / Διαθεσιμότητα

Τα αποξηραμένα βακκίνια είναι διαθέσιμα όλο το χρόνο.

Τρέχοντα γεγονότα

Το βακκίνιο είναι η νούμερο ένα σοδειά της Μασαχουσέτης. Σήμερα, περίπου 500 καλλιεργητές στη Μασαχουσέτη παράγουν περισσότερο από σαράντα δύο τοις εκατό της παγκόσμιας προσφοράς των βακκίνιων. Στο Πλύμουθ της Μασαχουσέτης, το Cranberry World Visitors Center αναφέρει ότι οι Αμερικανοί τρώνε 400 εκατομμύρια κιλά βακκίνια κάθε χρόνο. Είκοσι τοις εκατό ή ογδόντα εκατομμύρια λίβρες της καλλιέργειας των βακκίνιων καταναλώνονται μόνο κατά τη διάρκεια της εβδομάδας των Ευχαριστιών. Αυτό περιλαμβάνει πενήντα πέντε εκατομμύρια κουτιά μίας λίρας σάλτσας των βακκίνιων και δώδεκα εκατομμύρια κιλά άλλες σπιτικές σάλτσες. Οι δύο μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για τη συγκομιδή των βακκίνιων είναι η ξηρή και η υγρή μέθοδος. Περίπου δέκα τοις εκατό των βακκίνιων που καλλιεργούνται στη Μασαχουσέτη συγκομίζονται ξηρά.

Διατροφική αξία

Το μέσο φρέσκο φλιτζάνι των βακκίνιων έχει περίπου 47 θερμίδες. Τα αποξηραμένα βακκίνια από την άλλη πλευρά έχουν πάνω από 300 θερμίδες ανά φλιτζάνι. Έχουν περίπου επτά γραμμάρια φυτικών ινών ανά φλιτζάνι περισσότερο από φρέσκα μούρα.

Εφαρμογές

Τα αποξηραμένα βακκίνια παρέχουν εξαιρετική γεύση σε γρήγορο ψωμί, μπισκότα, μάφιν, κέικ, μπισκότα, σάλτσες, γαρνιτούρες και άλλα ψημένα προϊόντα. Για αποθήκευση, τοποθετήστε τα αποξηραμένα βακκίνια σε ένα αεροστεγές δοχείο διατηρήστε σε δροσερό, ξηρό μέρος.

Γεωγραφία / Ιστορία

Τα βακκίνια είναι μέλος της οικογένειας του αγιόκλημα. Τον Οκτώβριο πραγματοποιείται το ετήσιο φεστιβάλ της Μασαχουσέτης Cranberry Harvest Festival για να γιορτάσει την ιστορία των βακκίνιων, τη μοναδική καλλιέργεια και τη συμβολή που έχουν τα βακκίνια στην τοπική οικονομία. Η παραδοσιακή συγκομιδή νερού των κοντινών ελών βακκίνιων συνεχίζεται τον Νοέμβριο. Τα βακκίνια ήταν βασικό στοιχείο των Αμερικανών ιθαγενών πολύ πριν από την άφιξη των προσκυνητών. Συνδύαζαν τα μούρα σε κέικ δημητριακών, λίπους και αποξηραμένου κρέατος. Αυτά τα μπιφτέκια ονομάστηκαν πεμίκικα και παρείχαν τροφή μέσω των σκληρών μακρών χειμώνων. Τα βακκίνια αναπτύσσονται σε πολλά βόρεια και κεντρικά κράτη και τον Καναδά. Οι έποικοι στη Νέα Αγγλία έμαθαν γρήγορα να εκτιμούν αυτά τα θρεπτικά μούρα. Τα ονόμασαν «μούρα γερανού» επειδή τα άνθη της άνοιξης του φυτού είχαν ομοιότητα με τους γερανούς που ζούσαν κοντά. Όντας σε αφθονία σήμερα, τα βακκίνια βρίσκονται σε πολλά είδη στα ράφια των παντοπωλείων. Όχι μόνο σε χυμούς, τα βακκίνια είναι τώρα σε δημητριακά, σνακ και είδη αρτοποιίας. Αυτό το ξινό μούρο ενώνει τα βατόμουρα και τα σταφύλια Concord στη μικροσκοπική λίστα των εγγενών φρούτων της Βόρειας Αμερικής.