Περιγραφή / Γεύση
Τα πράσινα δαμάσκηνα της Ισπανίας είναι μικρά φρούτα, με διάμετρο κατά μέσο όρο 2 έως 5 εκατοστά και έχουν επιμήκη, στρογγυλό έως οβάλ σχήμα. Το δέρμα είναι ημι-λείο, τεντωμένο, λεπτό και λαμπερό, ωριμάζει από πράσινο σε κίτρινο ή έντονο κόκκινο. Κάτω από την επιφάνεια, ο πολτός είναι σταθερός, κίτρινος, όξινος και ξινός όταν είναι νεαρός με ημι-ξηρή, αλευρώδη σύσταση. Με την ωριμότητα, η σάρκα θα μαλακώσει, αναπτύσσοντας μια γλυκιά και ζουμερή υφή. Υπάρχει επίσης ένας μεγάλος λευκός σπόρος προσκολλημένος σφιχτά στη σάρκα που είναι βρώσιμη, πικρή και ινώδης. Τα πράσινα ισπανικά δαμάσκηνα είναι οι άγουρες εκδόσεις των φρούτων, με τραγανή υφή, και έχουν στυπτική, μόσχη και αίσθηση γεύσης με νότες πράσινου μήλου.
Εποχές / Διαθεσιμότητα
Τα πράσινα ισπανικά δαμάσκηνα είναι γενικά διαθέσιμα το καλοκαίρι έως το φθινόπωρο. Σε ορισμένες τροπικές περιοχές, πολλές εποχές καρποφορίας μπορεί να συμβούν όλο το χρόνο.
Τρέχοντα γεγονότα
Τα πράσινα δαμάσκηνα της Ισπανίας, τα οποία ταξινομούνται βοτανικά ως Spondias purpurea, είναι άγουρα, μικρά φρούτα που βρίσκονται σε φυλλοβόλα δέντρα που ανήκουν στην οικογένεια Anacardiaceae ή κάσιους. Τα τροπικά, κάπως σπάνια φρούτα προέρχονται από την Κεντρική και τη Νότια Αμερική και δεν καλλιεργούνται εμπορικά σε μεγάλη κλίμακα, που βρίσκονται κυρίως άγρια ή φυτεύονται σε οικιακούς κήπους. Τα πράσινα ισπανικά δαμάσκηνα εισήχθησαν παγκοσμίως τον 16ο αιώνα και είναι γνωστά με πολλά ονόματα, όπως Ciruela, Jocote, Makok, Hog’s Plum, Siniguelas και Mombin. Υπάρχουν πολλές διαφορετικές ποικιλίες που χαρακτηρίζονται γενικά ως ισπανικά δαμάσκηνα σε φρέσκες αγορές και τα φρούτα αρχίζουν να είναι πράσινα, ωριμάζοντας σε αποχρώσεις του κίτρινου και του κόκκινου. Το όνομα Green Spanish plum είναι ένας περιγραφέας που χρησιμοποιείται για άγουρα φρούτα που έχουν συγκομιστεί πριν από την ωριμότητα. Τα πράσινα φρούτα προτιμούνται για την ξινή και ξινή φύση τους και χρησιμοποιούνται ως αρωματικά για ποτά και γαστρονομικά πιάτα.
Διατροφική αξία
Τα πράσινα ισπανικά δαμάσκηνα είναι μια εξαιρετική πηγή βιταμινών Α και C, αντιοξειδωτικών που μειώνουν τη φλεγμονή, ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα και ενισχύουν την παραγωγή κολλαγόνου στο δέρμα. Τα φρούτα είναι επίσης μια καλή πηγή ινών για τη ρύθμιση του πεπτικού σωλήνα και παρέχουν μερικές βιταμίνες Β, ασβέστιο, σίδηρο και φώσφορο. Στην Κεντρική Αμερική, τα φρούτα χρησιμοποιούνται ως φυσικό φάρμακο, καταναλώνονται ως διουρητικά ή βράζονται σε νερό και εφαρμόζονται σε πληγές και πληγές.
Εφαρμογές
Τα πράσινα ισπανικά δαμάσκηνα είναι στυπτικά και καταναλώνονται καλύτερα με πρόσθετα συστατικά για να εξισορροπήσουν την ξινή γεύση. Στο Μεξικό, τα πράσινα φρούτα επικαλύπτονται σε ένα μείγμα αλατιού, ξιδιού, χυμού ασβέστη ή σκόνης χιλής και τρώγονται ως σνακ. Τα φρούτα μπορούν επίσης να επικαλυφθούν με ζάχαρη για μια πιο γλυκιά γεύση. Εκτός από την κατανάλωση ωμά, τα πράσινα ισπανικά δαμάσκηνα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να φτιάξουν μια τάρτα πράσινη σάλτσα για ψητά κρέατα, χυμό και αναμεμιγμένα με γλυκαντικά ως αναζωογονητικό ποτό, μαγειρεμένο ολόκληρο με ζάχαρη ή τουρσί για παρατεταμένη χρήση. Τα πράσινα ισπανικά δαμάσκηνα συνδυάζονται καλά με καστανή ζάχαρη, κανέλα, πιπεριές, αλάτι, ξύδι, ντομάτα, σπανάκι, κρέατα όπως χοιρινό, κοτόπουλο και ψάρι, σκόρδο, κρεμμύδια και κόλιαντρο. Ολόκληρα, άπλυτα πράσινα ισπανικά δαμάσκηνα θα διατηρήσουν 3 έως 5 ημέρες όταν φυλάσσονται σε μια πλαστική σακούλα στο τραγανό συρτάρι του ψυγείου.
Εθνικές / Πολιτιστικές πληροφορίες
Εκτός από την πατρίδα του, τα πράσινα ισπανικά δαμάσκηνα είναι κοινά στις Φιλιππίνες και αποτελούν έναν αγαπημένο παράγοντα προσφοράς στα τοπικά πιάτα. Τα φρούτα εισήχθησαν στις Φιλιππίνες μέσω Ισπανών εξερευνητών, τοπικά γνωστών ως Siniguelas, και τα δέντρα χρησιμοποιήθηκαν αρχικά ως εμπόδια ιδιοκτησίας. Τα ισπανικά δαμάσκηνα έχουν έκτοτε φυσικοποιηθεί σε ολόκληρο το νησιωτικό έθνος, αναπτύσσονται σε δάση και βοσκότοπους, και στη σύγχρονη εποχή, τα δέντρα είναι επίσης ένα φυσικό μέρος των Φιλιππίνων κήπων. Τα δέντρα είναι χαμηλής συντήρησης, προσαρμόζονται καλά στο τροπικό, υγρό κλίμα και ρίχνουν τα φύλλα τους πριν ωριμάσουν τα φρούτα, δημιουργώντας μια ασυνήθιστη εικόνα με πράσινα φρούτα σε γυμνά κλαδιά. Εκτός από τα δέντρα, τα πράσινα ισπανικά δαμάσκηνα είναι μια δημοφιλής ξινή γεύση, πασπαλισμένη με αλάτι και ξύδι και καταναλώνεται ως σνακ. Συχνά ενσωματώνονται επίσης στο sinigang, μια ξινή σούπα με μαγειρεμένα κρέατα και το κινελάου, ένα ωμό πιάτο που αποτελείται από θαλασσινά, λαχανικά και φρέσκους συμπιεσμένους χυμούς φρούτων.
Γεωγραφία / Ιστορία
Τα πράσινα ισπανικά δαμάσκηνα προέρχονται από τροπικές περιοχές που εκτείνονται από το Νότιο Μεξικό έως τη Βόρεια Βραζιλία. Τα μικρά φρούτα αναπτύσσονται άγρια από την αρχαιότητα και εξαπλώθηκαν στις Φιλιππίνες, την Καραϊβική και την Αφρική μέσω Ισπανών εξερευνητών τον 16ο αιώνα. Τα πράσινα ισπανικά δαμάσκηνα εισήχθησαν επίσης από την Κολομβία στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1914 και στη συνέχεια πάλι από τον Παναμά το 1921, αλλά οι καρποί δεν καλλιεργήθηκαν ευρέως, μειώνοντας τον πληθυσμό του σε περιοχές της Νότιας Φλόριντα. Σήμερα, τα πράσινα ισπανικά δαμάσκηνα καλλιεργούνται σε μικρή κλίμακα μέσω επιλεγμένων αγροκτημάτων και οικιακών κήπων και επίσης καλλιεργούνται από άγρια δέντρα όταν είναι σεζόν. Τα φρούτα πωλούνται μέσω τοπικών αγορών αγροτών και ειδικών παντοπωλείων και διατίθενται στην Κεντρική Αμερική, τη Νότια Αμερική, το Μεξικό, τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Καραϊβική, την Αφρική, τη Νοτιοανατολική Ασία και την Ινδία.
Ιδέες συνταγής
Συνταγές που περιλαμβάνουν πράσινα ισπανικά δαμάσκηνα. Το ένα είναι ευκολότερο, το τρία είναι πιο δύσκολο.
