Μια εξέγερση αυτού του μεγέθους δείχνει την ενότητα και τη συναίνεση μεταξύ των Ταμίλ που μιλούν σε όλο τον κόσμο σχετικά με την απαγόρευση του Τζαλικάτου από το Ανώτατο Δικαστήριο. Γιατί όμως αυτό το φεστιβάλ είναι τόσο σημαντικό για την κοινότητα; Θα θέλαμε να συζητήσουμε τη σημασία αυτής της παλιάς παράδοσης και να εξηγήσουμε γιατί γιορτάζεται.
Το Jallikattu είναι το άθλημα ταύρων που είναι αναπόσπαστο μέρος του Mattu Pongal: τρίτη μέρα στο τετραήμερο φεστιβάλ συγκομιδής του Pongal. Το Pongal είναι ένα από τα πιο σημαντικά φεστιβάλ για τους Ταμίλ, γιορτάζεται κατά τη διάρκεια του Ταϊλανδικού μήνα στο ημερολόγιο των Ταμίλ και γι 'αυτό το φεστιβάλ είναι επίσης γνωστό τοπικά ως Ταϊλανδέζικο Pongal. Αυτή η εποχή του χρόνου θεωρείται ευοίωνη και από άλλες κοινότητες στην Ινδία, καθώς και πολλές άλλα φεστιβάλ όπως το Lohri, το Bihu, το Makar Sankranti και το Bhogi συγκλίνουν την ίδια εποχή του χρόνου.
Όντας ένα φεστιβάλ συγκομιδής, το Pongal έχει να κάνει με τη λατρεία και την ευχαρίστηση όλων των πτυχών της φύσης που είναι ζωτικής σημασίας για τον αγρότη. Πρώτη μέρα λατρεύεται ο Indντρα, ο Θεός της βροχής, ο Θεός Sunλιος είναι η θεότητα που λατρεύεται τη δεύτερη μέρα, η τρίτη μέρα περνάει για να ανακαλέσει τα πιο πολύτιμα αγαθά των αγροτών, τα βοοειδή του. Αυτή η μέρα είναι γνωστή ως Mattu Pongal (Mattu μεταφράζεται ως βοοειδή στα Ταμίλ). Η τέταρτη ημέρα σηματοδοτεί το τέλος του φεστιβάλ με puja και τελετουργίες από γυναίκες στο σπίτι για την ευημερία των αδελφών τους.
Η τρίτη ημέρα του Pongal ή Mattu Pongal γιορτάζεται με τη διακόσμηση βοοειδών με λουλούδια και γιρλάντες. Διεξάγονται αγώνες αγελάδων και πομπές, αλλά το Jallikattu ή η παραδοσιακή εκδήλωση εξημέρωσης ταύρων είναι το αξιοθέατο μεταξύ άλλων εορτασμών. Οι ταύροι φόρτισης αφήνονται ελεύθεροι στη συγκέντρωση και οι γενναίοι άντρες που κολλάνε στην καμπούρα του και λύνουν την κορδέλα ή τη σημαία που είναι δεμένη στο κεφάλι του ανταμείβονται (προφανώς θα υπήρχαν θάνατοι). Το Jallikattu είναι τώρα μέρος του εορτασμού του Mattu Pongal, αλλά είχε εφαρμοστεί στην αρχαία χώρα των Ταμίλ για εκατοντάδες χρόνια. Είναι γνωστό ότι ασκούνταν ήδη από το 400-100 π.Χ. Ανακαλύφθηκαν φώκιες και ζωγραφιές σπηλαίων αρχαίων πολιτισμών που απεικονίζουν το άθλημα. Αυτό δείχνει πόσο βαθιά ριζωμένο έχει το άθλημα στον πολιτισμό μας. Το Jallikattu σε αντίθεση με τη δυτική εκδοχή του που εφαρμόζεται σε ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ισπανία δεν τελειώνει με τη θανάτωση του ζώου, αλλά αντίθετα με τον καθαγιασμό του ταύρου με πούτζα και ειδικές προσφορές. Eruthazhuval ήταν το όνομα του αθλήματος κατά τις πρώτες μέρες του, μεταφράζεται ως αγκάλιασμα του ταύρου. Αργότερα η ανδρεία και το χρηματικό έπαθλο απέκτησαν μεγαλύτερη σημασία και έγινε ευρέως γνωστό ως Jallikattu που μεταφράζεται περίπου σε σάκο νομισμάτων που ανταμείβεται για τους γενναίους.
Ενώ η σκληρότητα των ζώων προκαλεί ανησυχία, ο εορτασμός και η παλιά παράδοση είναι να αγκαλιάζουν τον ταύρο που είναι ο καλύτερος φίλος ενός αγρότη. Ενώ πρέπει να ληφθούν προφυλάξεις για να διασφαλιστεί ότι δεν θα πληγωθούν τόσο τα ζώα όσο και οι άνθρωποι, η απαγόρευση μιας τόσο όμορφης παράδοσης που αποτελούσε μέρος της κουλτούρας μιας κοινότητας τόσο καιρό δεν αποτελεί φιλική λύση.
Μάθετε περισσότερα για τις ινδικές παραδόσεις και τη σημασία της.
