| Food Buzz: Ιστορία των κερασιών | Ακούω |
Περιγραφή / Γεύση
Το κεράσι των Μπαρμπάντος είναι ένα μικρό, στρογγυλό έως λοβό φρούτο, με μέση διάμετρο περίπου 1 ίντσα. Μερικά από τα έντονα κόκκινα έως βαθιά πορφυρά φρούτα λέγεται ότι μοιάζουν με μικρά μήλα. Έχουν ένα λεπτό, γυαλιστερό δέρμα που καλύπτει κίτρινο-πορτοκαλί, μαλακό, ζουμερό πολτό. Η σάρκα από ξινή έως γλυκιά ξινή περιβάλλει έναν αριθμό σπόρων. Τα κεράσια των Μπαρμπάντος αναπτύσσονται σε μικρά δέντρα, ακόμη και θάμνοι σαν φυτά και τα φρούτα αναπτύσσονται σε ομάδες δύο ή τριών. Το φυτό διαθέτει άνθη ροζ έως λεβάντας που έχουν κρόσσια ή δαντέλα σαν πέταλα. Τα φύλλα είναι επιμήκη και κυματιστά και τα κλαδιά του φυτού καλύπτονται σε ερεθιστικές για το δέρμα τρίχες ή αγκάθια.
Εποχές / Διαθεσιμότητα
Τα κεράσια των Μπαρμπάντος έχουν περιορισμένη διαθεσιμότητα όλο το χρόνο, με περίοδο αιχμής κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.
Τρέχοντα γεγονότα
Τα κεράσια των Μπαρμπάντος ταξινομούνται βοτανικά ως Mapighia glabra στην οικογένεια Malpighiaceae. Αυτά τα φρούτα είναι επίσης γνωστά ως Acerola, κεράσι της Δυτικής Ινδίας, Cereza, Cerisier, κεράσι Αντίλλες και Semeruco. Το κεράσι των Μπαρμπάντος αυξήθηκε σε δημοτικότητα όταν διαπιστώθηκε ότι ακόμη και ένα από τα ώριμα κεράσια έχει τη δυνατότητα να περιέχει μια πλήρη ημερήσια κατανομή βιταμίνης C. Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ότι ένα πράσινο ή υπο-ώριμο φρούτο λέγεται ότι περιέχει δύο φορές τα επίπεδα της βιταμίνης C ως πλήρως ώριμα φρούτα. Ιστορικά, η αύξηση των φυτεύσεων του δέντρου Acerola ανταποκρίθηκε στη ζήτηση για μια φυσική πηγή βιταμίνης C για συμπληρώματα διατροφής.
Διατροφική αξία
Το κεράσι των Μπαρμπάντος θεωρείται απόλυτα ότι είναι μια φυσική πηγή υψηλών επιπέδων βιταμίνης C.
Εφαρμογές
Τα ώριμα κεράσια των Μπαρμπάντος είναι πολύ ευπαθή και πολύ μώλωπα. Επομένως, αυτά τα φρούτα τρώγονται καλύτερα, φρέσκα, αμέσως μετά τη συγκομιδή. Τα κεράσια των Μπαρμπάντος μπορούν επίσης να καθαριστούν, να χυθούν ή να μαγειρευτούν σε μαρμελάδες, ζελέ ή σιρόπια. Οι αιτήσεις για τα μεταποιημένα φρούτα περιλαμβάνουν παγωτά, παγάκια, κρασί, ακόμη και παιδικές τροφές. Κατά τη διάρκεια των μεθόδων επεξεργασίας τα κεράσια των Μπαρμπάντος χάνουν τον έντονο χρωματισμό τους και το προϊόν που προκύπτει θα έχει περισσότερο καφέ έως καφέ χρώμα. Λόγω της τάρτας τους, τα κεράσια των Μπαρμπάντος συνδυάζονται συχνά με γλυκότερα τροπικά φρούτα, όπως οι μπανάνες, κατά την προετοιμασία. Ο φρέσκος χυμός μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως υποκατάστατο ασκορβικού οξέος και μπορεί να συμβάλει στην αποτροπή του μαυρίσματος των φρέσκων φρούτων όπως τα μήλα και οι μπανάνες. Τα φρέσκα φρούτα πρέπει να καταψυχθούν και να χρησιμοποιηθούν εντός τριών ημερών ή να καταψυχθούν για μεταγενέστερη χρήση, ωστόσο, τα φρούτα θα καταρρεύσουν όταν ξεπαγωθούν.
Εθνικές / Πολιτιστικές πληροφορίες
Οι κερασιές των Μπαρμπάντος σημείωσαν αύξηση στις φυτεύσεις μετά τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν τα σπορόφυτα διανεμήθηκαν από το Υπουργείο Γεωργίας των Ηνωμένων Πολιτειών σε οικογένειες για φύτευση στους Κήπους Νίκης τους. Στη συνέχεια, αργότερα το 1945, η Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Πουέρτο Ρίκο δημοσίευσε μια μελέτη τροφίμων ενός βοτανικού ξάδελφου του κερασιού των Μπαρμπάντος, η οποία φρόντιζε τον καρπό να είναι εξαιρετικά υψηλό σε ασκορβικό οξύ ή βιταμίνη C. φέρτε ένα κεράσι των Μπαρμπάντος για δοκιμή, καθώς πολλοί ντόπιοι είχαν συνηθίσει να καταναλώνουν τα φρούτα όταν είχαν κρυώσει. Τα κεράσια των Μπαρμπάντος βρέθηκαν να αποτελούν ακόμη καλύτερη πηγή ασκορβικού οξέος - προκαλώντας τη δημοτικότητα της κατανάλωσης και εμπορικής παραγωγής των φρούτων στο Πουέρτο Ρίκο, τη Φλόριντα και τη Χαβάη. Τα φρούτα διατέθηκαν στο εμπόριο με το όνομα Acerola. Ωστόσο, η παραγωγή τελικά υποχώρησε καθώς το ασκορβικό οξύ από μια φυσική πηγή δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί οικονομικά με ένα φθηνότερο συνθετικό προϊόν. Σήμερα, το κεράσι των Μπαρμπάντος χρησιμοποιείται συνήθως σε ειδικές παιδικές τροφές στο Πουέρτο Ρίκο και σε οικιακούς κήπους σε όλο τον κόσμο.
Γεωγραφία / Ιστορία
Τα κεράσια των Μπαρμπάντος προέρχονται από τα νησιά Μικρές Αντίλλες, τη γειτονική περιοχή Γιουκατάν και τις χώρες της Νότιας Αμερικής, με ίχνη τόσο νότια όσο η Βραζιλία. Το φυτό έχει φυσικοποιηθεί σε τροπικές τοποθεσίες όπως η Κούβα, η Τζαμάικα, το Πουέρτο Ρίκο και οι Μπαχάμες. Τα κεράσια των Μπαρμπάντος βρέθηκαν επίσης να αναπτύσσονται στο νότιο Τέξας, στη Φλόριντα, στην παράκτια Καλιφόρνια και σε μερικές κομητείες της ανατολικής Καλιφόρνιας. Πιστεύεται ότι το εργοστάσιο μεταφέρθηκε για πρώτη φορά στη Φλόριντα μέσω της Κούβας, που μεταφέρθηκε από τον Pliny Reasoner, καθώς το φυτό εμφανίστηκε στον κατάλογο του Royal Palm Nursery για το 1887-1888. Τελικά, το 1917, H.M. Ο Curran παρέδωσε σπόρους κερασιάς των Μπαρμπάντος από το Κουρασάο στο Υπουργείο Γεωργίας των Ηνωμένων Πολιτειών. Τα κεράσια των Μπαρμπάντος έχουν γίνει πιο δημοφιλή για χρήση στην οικιακή κηπουρική παρά στην εμπορική παραγωγή λόγω των δυσκολιών που εντοπίζονται στην αποθήκευση και μεταφορά των φρούτων. Τα κεράσια των Μπαρμπάντος αναπτύσσονται καλύτερα σε συνθήκες πλήρους ηλιοφάνειας, ταξινομούνται ως τροπικά έως υποτροπικά φυτά και είναι ανθεκτικά στην ξηρασία όταν ωριμάσουν.
Ιδέες συνταγής
Συνταγές που περιλαμβάνουν κεράσια Μπαρμπάντος (Acerola). Το ένα είναι ευκολότερο, το τρία είναι πιο δύσκολο.
