Περιγραφή / Γεύση
Το ουζμπεκικό-ρωσικό πεπόνι είναι κρεμώδες κίτρινο έως πράσινο με αχνές οριζόντιες ρίγες και τραχύ μπεζ δίχτυ. Η σάρκα του έχει κρεμώδη ελεφαντόδοντο απόχρωση με οβάλ σπόρο. Όταν είναι ώριμο, η σάρκα του είναι εξαιρετικά γλυκιά, χυμώδης και ζουμερή με λουλουδάτο άρωμα και τόνους μελιού και μπαχαρικών. Διαφορετικά σε μέγεθος και βάρος, τα Ουζμπεκικά-Ρωσικά πεπόνια μπορούν να ζυγίζουν οπουδήποτε από πέντε έως είκοσι κιλά και έχουν επιμήκη μορφή.
Εποχές / Διαθεσιμότητα
Ουζμπεκιστάν-ρωσικά πεπόνια είναι διαθέσιμα τους καλοκαιρινούς μήνες.
Τρέχοντα γεγονότα
Εμπνευσμένο από πεπόνια τόσο από το Ουζμπεκιστάν όσο και από τη Ρωσία, το ουζμπεκικό-ρωσικό πεπόνι, επίσης γνωστό ως Silk Way πεπόνι είναι μια ποικιλία muskmelon και μέλος της οικογένειας Cucurbitaceae. Ακόμα και απουσία της παρουσίας τους υπάρχει εδώ και καιρό ζήτηση για πεπόνια του Ουζμπεκιστάν, τα οποία είναι γνωστά για την εξαιρετικά γλυκιά γεύση τους. Η πρόκληση για την ικανοποίηση αυτής της ζήτησης ήταν ότι οι σπόροι αυτών των περιζήτητων πεπονιών δεν είναι άμεσα διαθέσιμοι από καταλόγους σπόρων ή διανομείς στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά οι σπόροι πρέπει να αποκτηθούν γνωρίζοντας κάποιον που τον έχει ή έχει συνδέσεις για να τα αποκτήσει.
Εφαρμογές
Το Ουζμπεκιστάν-ρωσικό πεπόνι σερβίρεται συχνά φρέσκο λόγω της γλυκύτητας και του τραγανού του. Συνδυάστε φρέσκο πεπόνι Ουζμπεκιστάν με ασβέστη, γιαούρτι, μούρα, φιστίκια, θαλασσινά, αβοκάντο, μέντα ή τζίντζερ. Η γλυκιά του γεύση θα συμπληρώσει ασιατικά και λατινικά παρασκευάσματα. Στο Ουζμπεκιστάν το πεπόνι, όπως το Ουζμπεκιστάν-Ρωσικό, συχνά μαγειρεύεται, ζαχαρωμένο ή αποξηραμένο, επιτρέποντας στους καρπούς να απολαμβάνουν πολύ μετά το πέρασμα της περιόδου πεπονιού. Όταν τα ώριμα Ουζμπεκιστάν-Ρώσικα πεπόνια θα διατηρηθούν για μια εβδομάδα σε θερμοκρασία δωματίου ή έως και δύο εβδομάδες θα καταψυχθούν. Κρατήστε το κομμένο πεπόνι στο ψυγείο σε ένα σφραγισμένο δοχείο και καταναλώστε εντός τριών έως τεσσάρων ημερών.
Εθνικές / Πολιτιστικές πληροφορίες
Η Κεντρική Ασία θεωρείται από πολλούς η πατρίδα του πεπονιού. Το Ουζμπεκιστάν ειδικότερα φημίζεται για την παραγωγή πεπονιού και λέγεται ότι παράγει μερικές από τις πιο γευστικές και περιζήτητες ποικιλίες πεπονιού στον κόσμο. Η περιοχή είναι γνωστό ότι έχει μακρά, ζεστά και ξηρά καλοκαίρια που παρέχουν ιδανικές συνθήκες καλλιέργειας για τα πεπόνια.
Γεωγραφία / Ιστορία
Τα πρώτα Ουζμπεκικά-Ρωσικά πεπόνια φυτεύτηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1993 στο Φρέσνο της Καλιφόρνια. Οι σπόροι έφτασαν εδώ και καλλιεργήθηκαν από μια ομάδα επενδυτών από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Μέσα σε πέντε χρόνια οι πειραματικές φυτεύσεις τους είχαν μεγαλώσει σε περισσότερα από 200 στρέμματα πεπονιών. Δυστυχώς, η εμπορική διανομή για την οποία προσπάθησαν δεν επιτεύχθηκε ποτέ λόγω ανεπαρκούς μάρκετινγκ, υπερβολικής φύτευσης και παρασίτων και ασθενειών. Η ένταση αυξήθηκε μεταξύ των επενδυτών και έγιναν κατηγορίες για υπεξαίρεση, η κατάσταση έφτασε στο αποκορύφωμα όταν ένας από τους επενδυτές πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε από έναν άγνωστο εισβολέα. Μετά τη δολοφονία, το ενδιαφέρον για την ανάπτυξη του ουζμπεκικού-ρωσικού πεπονιού έπεσε εντελώς. Μόνο το 2010, όταν ο σύμβουλος αγροκτημάτων της κομητείας Fresno, Richard Molinar, έδωσε μερικούς από τους Ουζμπεκιστάν-Ρώσους σπόρους στα Μπαλάκια Farms του Reedley της Καλιφόρνια. Σήμερα τα πεπόνια καλλιεργούνται σε μερικά αγροκτήματα στη Νότια και Κεντρική Καλιφόρνια και μπορούν να βρεθούν σποραδικά σε αγροτικές αγορές στην Καλιφόρνια.
